Ιερισσιώτικη παράδοση

Θεώρησα υποχρέωσή μου να εξωτερικεύσω και να εκθέσω κάποιες σκέψεις μου, σχετικά με αυτά που συμβαίνουν σήμερα, με την Ιερισσιώτικη παράδοση.

Οι πρόγονοι μας με την προνοητικότητα που τους διέκρινε και την ιδιαίτερη αγάπη τους για τη γενέτειρά τους, την πατρίδα τους, τη θρησκεία τους, στους δύσκολους χρόνους που έζησαν με αντίξοες συνθήκες διαβίωσης και μαύρους χρόνους σκλαβιάς και τυραγνίας, παρ’ όλα αυτά, μπόρεσαν να διασώσουν την ιστορική τους οντότητα, τη γλώσσα τους, τη θρησκεία τους, την παράδοσή τους, με τα ήθη και έθιμα, τα τραγούδια τους, θεσμούς οι οποίοι αποτελούσαν γιαυτούς τα ιερά και τα όσια. ΄Όλα αυτά, με αίσθημα ευθύνης, φρόντισαν να τα μεταλαμπαδεύσουν και να τα παραδώσουν στους επιγόνους τους.

Οι επίγονοί τους, δηλαδή οι πατεράδες και οι μανάδες των προγενέστερων και των σημερινών ανθρώπων, θεώρησαν ιερό τους χρέος και πράξη υπέρτατης ευθύνης, αυτά που παρέλαβαν να τα παραδώσουν σε μας.

Οι σημερινοί όμως άνθρωποι, της υπερκαταναλωτικής κοινωνίας, της παγκοσμοποιούμενης, επηρεασμένοι, από την μεγάλη τεχνολογική εξέλιξη και την σε μεγάλο βαθμό διακίνηση ιδεών μέσω του διαδικτύου και των μέσων μαζικής ενημέρωσης, αφομοιωθήκαν με αυτά που βλέπουν και ακούνε, σε τέτοιο σημείο, ώστε να θεωρούν την παράδοση σαν κάτι το παλαιομοδίτικο.

Η αλήθεια είναι ότι από τους πολιτιστικούς συλλόγους, γίνονται προσπάθειες για την αναβίωσή τους, πλην όμως δεν υπάρχει το ενδιαφέρον, και η ψυχική διάθεση και η θέληση, αξίες, που τις βίωναν οι γονείς μας. Πολλές φορές μάλιστα, παραβιάζονται και θεσμικοί κανόνες χάριν του εντυπωσιασμού, με το να αφαιρέσουμε ή να προσθέσουμε κάτι στα τραγούδια μας, ή να διαφοροποιήσουμε κάτι στους χορούς μας, τους οποίους, κάποιοι τους θέλουν πιο ευκίνητους και ζωντανούς.

Όλα τα παραπάνω, επισημαίνονται και γράφονται γιατί αποτελούν ωμές αλήθειες, τις οποίες, βιώνουμε καθημερινά και δεν έχουν κανένα λόγο για επίρριψη ευθυνών.

Γράφονται από έναν άνθρωπο που έχει αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος από τη ζωή του, για την διατήρηση και διάδοση της Ιερισσιώτικης παράδοσης, την οποία κατέγραψε και κυκλοφόρησε σε βιβλίο, αφήνοντάς την παρακαταθήκη στη σημερινή γενιά.

Oλιγωρίες, αναβολές και άσκοπες συζητήσεις επί του προκειμένου, δεν φέρνουν κανένα θετικό αποτέλεσμα, μάλλον βαθαίνουν την κρίση.

΄Ετσι νομίζω ότι είναι χρέος όλων μας, να ενδιαφερθούμε δυναμικά για την διαφύλαξή, διάδοση και μεταλαμπάδευση στις νεώτερες γενιές αυτού του ανεκτίμητου θησαυρού, που ονομάζεται «παράδοση».