Οι αρρώστιες της ενορίας

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι θεανθρώπινος ὀργανισμός. Κεφαλή ὁ Χριστός, σῶμα ἡ Ἐκκλησία. Μέλη τοῦ σώματος οἱ χριστιανοί.
Τά μέλη τοῦ σώματος εἶναι ἄνθρωποι ἀτελεῖς, πού ἔχουν ἀσθένειες καί ἀδυναμίες.
Ὁ Θεάνθρωπος Χριστός εἶναι ὁ Σωτήρας καί ὁ Ἱατρός τῶν μελῶν τοῦ σώματος.
Ὅπως τά κύτταρα ἀρρωσταίνουν, ἔτσι καί οἱ Ἐνορίες, πού εἶναι τά κύτταρα τῆς Ἐκκλησίας, ἀρρωσταίνουν.
Ἄς δοῦμε παρακάτω κάποιες ἀρρώστιες τῆς ἐνορίας.

1. Ἐνδογενεῖς ἀσθένειες

Ὑπάρχουν ἀρρώστιες, πού προέρχονται μέσα ἀπό τά μέλη τῆς Ἐνορίας, κληρικούς καί λαϊκούς
α) Ἡ κληρικοκρατία. Ἡ ἀρρώστια αὐτή ἐμφανίζεται, ὅταν ὁ ποιμένας δέν ποιμένει, ἀλλά καταδυναστεύει.
Ὅταν νομίζει, ὅτι ἐκεῖνος εἶναι ἡ Ἐκκλησία.
Ὅταν ταυτίζει τή γνώμη του μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ὅταν νομίζει, ὅτι ἐκπροσωπεῖ τό Θεό.
Ὅταν δέν δίνει τήν δυνατότητα στούς χριστιανούς νά ἔχουν γνώμη.
Ὅταν δέν συνεργάζεται μέ τούς χριστιανούς του.
β) Ἡ ἀποίμαντος Ἐνορία. Εἶναι μιά σοβαρή ἀσθένεια, πού ὁδηγεῖ τήν Ἐνορία σέ πνευματικό θάνατο.
Ὁ κληρικός δέν ἐνδιαφέρεται γιά τή σωτηρία τῶν πιστῶν.
Δέν τούς ἀγιάζει. Δέν τούς καθοδηγεῖ. Δέν τούς διδάσκει.
Δέν ἐνδιαφέρεται γιά τούς ἀσθενεῖς στήν πίστη.
Δέν κατηχεῖ τά παιδιά, δείχνει ἀδιαφορία γιά τή νεολαία.
Δέν καθοδηγεῖ στήν ἐξομολόγηση, γιά τή συχνή Θεία Κοινωνία. Δέν ἐμπνέει στήν πνευματική ζωή.
γ) Τά σκάνδαλα τῶν κληρικῶν. Οἱ κληρικοί εἶναι καί αὐτοί ἄνθρωποι καί ὀπωσδήποτε κάνουν λάθη. Σημασία ὅμως ἔχει νά μή ξεφεύγουν σέ σοβαρά λάθη πού σκανδαλίζουν τό ποίμνιο καί νά μή μένουν ἀμετανόητοι.
δ) Λαϊκοκρατία. Εἶναι ἡ ἀρρώστια πού ἔχουν πολλοί λαϊκοί χριστανοί, πού δέν σέβονται τόν κληρικό, τόν βρίζουν καί δέν δέχονται καθοδήγηση.
Ἐνοχλοῦνται ὅταν τούς κάνει παρατηρήσεις καί τόν κοτσομπολεύουν ἄγρια χωρίς οἴκτο.
Τέτοια νοοτροπία ἔχουν καί κάποιοι Ἐκκλησιαστικοί ἐπίτροποι, πού κάνουν πράγματα χωρίς τή γνώμη τοῦ ἱερέως καί κάνουν ὅ,τι θέλουν.

2. Ἐξωγενεῖς ἀσθένειες

Εἶναι προβλήματα πού δημιουργοῦν στήν καλή λειτουργία τῆς Ἐνορίας ἐξωγενεῖς παράγοντες.
α) Διάφοροι φορεῖς, πού δέν βλέπουν μέ καλό μάτι τή δραστηριότητα τῆς Ἐνορίας.
Ὀργανώνουν πράγματα χωρίς νά συννενοοῦνται μέ τόν Ἐφημέριο καί κόντρα στις ἐκδηλώσεις τῆς Ἐνορίας.
Δέν θέλουν νά ἔχει ὁ ἐφημέριος καί ἡ Ἐνορία λόγο γιά τά πράγματα τοῦ τόπου.
Σ’αὐτούς τούς φορεῖς μπορεῖ νά ἀνήκουν καί κάποιοι πολιτικοί καί πολιτιστικοί φορεῖς, πού ζηλεύουν τή πρόοδο τῆς Ἐνορίας καί κατέχονται ἀπό αἰσθήματα κατωτερότητας.
β) Ἡ μαχητική ἀθεΐα. Εἶναι αὐτοί πού δέν εἶναι ἀπλῶς μακρυά, ἀλλά πολεμοῦν μέ μανία. Αύτοί δέν πολεμοῦν τους κληρικούς ἤ σκάνδαλά τους , ἀλλά το Χριστό, τη πίστη, το Εὐαγγέλιο.
Δηλητηριάζουν τούς ἀπλοϊκούς, καί ἄν εἶναι ἐκπαιδευτικοί σπείρουν ἀμφιβολία στίς ψυχές τῶν παιδιῶν καί τῶν νέων.
γ) Οἱ αἱρετικοί εἶναι ἡ πιό σοβαρή ἀρρώστια μέσα σέ μιά Ἐνορία. Εἶναι ἡ ἀναίρεση τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ αἵρεση εἶναι ἡ ἀποκοπή ἀπό τό Θεό. Ἀκύρωση τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας.
δ) Τά σχίσματα καί οἱ διαιρέσεις εἶναι μιά μεγάλη γάγγραινα γιά τίς Ἐνορίες. Ἄλλο νά διαφωνεῖ κανείς καί ἄλλο νά προκαλεῖ διχασμό. Αὐτά δημιουργοῦνται ἐκεῖ πού δέν ὑπάρχει Πνεῦμα Θεοῦ καί δέν ἀσχολοῦνται οἱ χριστιανοί μέ τή πνευματική ζωή.

3. Ἀσθένειες ἐπικοινωνίας

Ὑπάρχουν καί ἀρρώστιες πού ἔχουν νά κάνουν μέ τή σχέση τῆς Ἐνορίας μέ τούς ἐκτός.
α) Ἀνυπακοή καί αὐτονόμηση ἀπό τήν Μητρόπολη. Ἡ Ἐνορία βρίσκεται σ΄ἕνα τόπο, ἀλλά ἀνήκει σέ μιά τοπική Ἐκκλησία, τήν Μητρόπολη. Ἡ Ἐνορία γιά νά εἶναι ἐνταγμένη στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησία, πρέπει νά εἶναι ἑνωμένη μέ τόν Ἐπίσκοπο.
Ὁ Ἐπίσκοπος μνημονεύεται στίς ἀκολουθίες καί γίνονται σεβαστές καί ἐκτελεστέες οἱ έντολές του.
Εἶναι ἀπαράδεκτο ὁ ἱερεύς καί οἱ ἐπιτροπές νά μή ὑπακοῦν στόν Ἐπίσκοπο καί νά αὐθαιρετοῦν.
Εἴτε εἶναι καλός, εἴτε εἶναι κακός ὁ Ἐπίσκοπος ἔχουμε κοινωνία μαζί του, γιατί ἔτσι εἴμαστε ἑνωμένοι μέ τήν Ἐκκλησία.
Μπορεῖ νά ἔχουμε μιά διαφωνία ἤ μιά διαφορετική γνώμη, ἀλλά δέν διαγράφουμε τό θεσμό.
β) Ἀπομόνωση ἀπό τίς ἄλλες Ἐνορίες.
Ἡ Ἐνορία εἶναι κύτταρο, ἀλλά ἡ Ἐκκλησία ἀποτελεῖται καί ἀπό ἄλλα κύτταρα. Δέν μπορεῖ νά ἀπομονωθεῖ ἀπό τίς ὑπόλοιπες Ἐνορίες. Δέν πρέπει νά καλλιεργεῖ τόν τοπικισμό, ἀλλά τήν συνεργασία καί τήν ἐπικοινωνία μέ τούς ἱερεῖς καί τούς χριστιανούς τῶν ἄλλων Ἐνοριῶν.
Τά χωριά μεταξύ τους ἔχουν πολλές ἀντιζηλίες καί ἀνταγωνισμούς. Ἡ Ἐνορία δέν πρέπει νά καλλιεργεῖ αὐτές τίς ἁμαρτωλές καταστάσεις περαιτέρω.
Στήν ἑνότητα βοηθᾶ ἡ ἁλληλοεπίσκεψη τῶν κληρικῶν καί τῶν χριστιανῶν στίς πανηγύρεις, στίς χαρές καί τίς λύπες τῆς διπλανῆς Ἐνορίας.
Ὅλες αὐτές τίς ἀρρώστιες καλεῖται ἡ Ἐνορία νά ἐντοπίσει, νά διαγνώσει καί νά μπορέσει νά δώσει τήν κατάλληλη θεραπεία.